Os relatos que compoñen esta antoloxía, ademais de mostrar un sobresaliente valor literario, son unha fotografía de indubidable interese, que revela a problemática da condición feminina na España da segunda metade do século XIX. A través deles, Emilia Pardo Bazán destapa sen ambaxes a miserable condición social da muller decimonónica: os malos tratos dentro e fóra do matrimonio ao que era sometida, a mediocre educación que se lle reservaba e mesmo a súa tradicional subordinación á maternidade. A maioría das situacións padecidas polas mulleres nestes contos seguen vixentes no noso tempo, o que outorga especial proveito á súa lectura e convídanos a realizar unha profunda reflexión sobre conceptos como igualdade, individualidade ou liberdade para decidir.