O día que cumpre os dezaoito anos, Carlos recibe un estraño agasallo: a noticia de que o seu pai, a quen nunca coñeceu, morreu e deixoulle unha casa con todo e unha vida descoñecida na que asomarse. Examinando os vestixios daquela existencia abruptamente interrompida, atopa un manuscrito que conta unha historia de amor secreto, dunha moza e unha bolboreta, da amizade e da morte. É unha confesión real ou unha ficción?
Carlos, que está a piques de comezar os seus estudos de Administración e Dirección de Empresas, decátase de que o seu pai era un lector voraz. No dormitorio desa casa que pouco a pouco vai facendo súa, ao carón da cama, descobre un libro que o engaiola: os contos dos irmáns Grimm. O neno mergúllase na lectura destas historias e ao mesmo tempo comeza un proceso vital que o achega ao seu pai e ensina a navegar por esas fronteiras invisibles que separan a realidade da fantasía e a cordura da loucura.
Nesta novela enganosa e lixeira, Juan José Millás volve sobre algúns dos temas máis representativos da súa narrativa, como a identidade, a escisión, os máis escuros recunchos da realidade cotiá —aqueles nos que se agocha o extraordinario— e a paternidade, ao tempo que compoñen un himno á a imaxinación e o poder transformador da literatura.